Wydawca treści
Lasy RDLP w Białymstoku zajmują 587,5 tys. ha. Lesistość gmin na tym terenie jest bardzo zróżnicowana. Są gminy typowo leśne, jak np. Białowieża, Płaska, Ruciane-Nida, gdzie prawie całą powierzchnię pokrywają lasy, oraz gminy z dominującym krajobrazem rolniczym. Cechą charakterystyczną lasów w regionie jest występowanie dużych, zwartych kompleksów leśnych, puszcz: Augustowskiej, Boreckiej, Knyszyńskiej, Kurpiowskiej, Piskiej, Rominckiej i Białowieskiej.
Klimat Krainy Mazursko-Podlaskiej jest surowy. Świadczy o tym najkrótszy w Polsce termiczny okres wegetacyjny roślin, który wynosi od 190 do 210 dni
Tereny RDLP w Białymstoku leżą w II Krainie Mazursko-Podlaskiej oraz IV Krainie Mazowiecko- Podlaskiej. To obszary w zasięgu zlodowacenia bałtyckiego, z krajobrazami o charakterze pagórkowatym, sandrowym lub równinno-morenowym. Klimat krainy II jest surowy i – z wyjątkiem gór – najchłodniejszy w Polsce. Szczególnie chłodne są tereny północno-wschodnie, gdzie w okolicy Wiżajn znajduje się polski biegun zimna. O surowości klimatu Krainy Mazursko-Podlaskiej świadczy również najkrótszy w Polsce termiczny okres wegetacyjny roślin, który wynosi od 190 do 210 dni.
Na terenie RDLP w Białymstoku najliczniej występują bory sosnowe, spotykane na ubogich i średnio żyznych siedliskach świeżych, wilgotnych i bagiennych. Sosna zwyczajna jest podstawowym gatunkiem lasotwórczym, ma tu optymalne warunki rozwojowe i wykształca bardzo wartościowe ekotypy, znane szeroko jako sosna mazurska i sosna supraska. Kolejnym gatunkiem o zasadniczym znaczeniu w krainie II jest świerk pospolity, występujący jako gatunek panujący w niektórych drzewostanach. W Puszczy Białowieskiej osiąga on wysokość do 51 m.
Siedliska żyzne, związane z podłożem gliniastym i gliniasto-piaszczystym, reprezentowane są przez tzw. grądy, czyli lasy liściaste, gdzie gatunkiem dominującym jest dąb szypułkowy (rzadziej bezszypułkowy), który w zmieszaniu ze świerkiem, grabem, brzozą i (niekiedy) lipą preferuje siedliska zarówno świeże, jak i wilgotne. Na siedliskach o wilgotnym lub bagiennym charakterze, czyli w zagłębieniach terenowych oraz sąsiedztwie rzek, strumieni i jezior, występują zbiorowiska roślinne znane jako olsy lub łęgi olszowe oraz łęgi jesionowo-olszowe. Istotną rolę odgrywa tutaj olsza czarna, która tworzy drzewostany lite lub z domieszką jesionu. Duże znaczenie przyrodnicze i gospodarcze ma brzoza, pojawiająca się na wszystkich siedliskach. Pozostałe gatunki drzewiaste, takie jak jesion, grab, klon, lipa, modrzew, występują w leśnych zespołach roślinnych z reguły w formie domieszek.
Południowa i południowo-zachodnia część zasięgu Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku położona jest w IV Mazowiecko-Podlaskiej Krainie przyrodniczo-leśnej. Leży ona w obszarze zlodowacenia środkowopolskiego; dominują tu krajobrazy o dość silnie rozmytych formach o charakterze równinnym. Kraina ta jest cieplejsza od Krainy Mazursko-Podlaskiej, a także nieco suchsza, z mniejszą ilością opadów atmosferycznych, oscylującą w granicach 500 mm rocznie. Najliczniej występują również tutaj bory sosnowe, wyraźnie związane z ubogimi, piaszczystymi, często wydmowymi siedliskami świeżymi i wilgotnymi. Część IV krainy, leżąca w granicach białostockiej dyrekcji Lasów Państwowych, ma mniejszą lesistość i stosunkowo niską zasobność drzewostanów. Znaczną część tych drzewostanów stanowią zbiorowiska roślinne pochodzące ze sztucznych zalesień gruntów porolnych.
W lasach RDLP przeważają tzw. gleby fitogeniczne, czyli wytwarzane z piasków lub glin. Panującymi typami gleb są gleby brunatne, płowe oraz uboższe od nich gleby bielicowe i gleby rdzawe. W obniżeniach terenowych powstały gleby hydrogeniczne, rozwijające się w obecności wysokiego poziomu wód gruntowych lub wód opadowych wpływających bezpośrednio na przebieg i kierunek procesów glebotwórczych. Te gleby to czarne ziemie, gleby murszaste, gleby torfowe i gleby murszowe.